"Οι φωτογραφίες του νεανικού προσώπου της Wilson και της "γυναικείας φόρμας" της αντανακλούσαν την εξέλιξη του Weston σε ένα φωτογράφο ικανό να αφεθεί στο αληθινό συναίσθημα".
Andy Grundberg
Charis Wilson, μούσα, ερωμένη και γυναίκα του Edward Weston
Στην ηλικία των 93 ετών, η Charis Wilson είχε δει περισσότερα από οποιαδήποτε άλλη γυναίκα στην ιστορία της φωτογραφίας. Ως ερωμένη, συγγραφέας, σύντροφος, μοντέλο και γυναίκα του Edward Weston, η Charis άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στο έργο του Weston και στον τρόπο με τον οποίο εμείς βλέπουμε τα φωτογραφικά γυμνά του.
Η Charis είναι το θέμα περισσότερων από τα μισά γυμνά του Weston, συμπεριλαμβανομένων μερικών από τα πιο διάσημα - της σειράς Oceano Dunes, του Nude in a Doorway και τη φωτογραφία της στη λίμνη Ediza είναι πολύ γνωστή αν και κάπως παρεξηγημένη.
Η Charis μεγάλωσε σε μια λογοτεχνική οικογένεια, περιτριγυρισμένη από ενήλικες. Ήταν ένα ασθενικό παιδί και ανέπτυξε τη σωματική της δύναμή κάνοντας ποδήλατο και κολυμπώντας γυμνή στα φύκια του κόλπου Carmel. Όταν γνώρισε τον Weston, εκείνη ήταν 19 ετών και εκείνος 48, ήδη καταξιωμένος φωτογράφος με ένα βιβλίο στο ενεργητικό του και τη φήμη ως μοντερνιστή φωτογράφου.
Οι συγγραφικές της ικανότητες βοήθησαν να εξασφαλίσει ο Weston μια υποτροφία Guggenheim το 1937 - την πρώτη που δόθηκε ποτέ σε φωτογράφο. Η διορατικότητα και οι παρατηρήσεις της συνόδευσαν τις φωτογραφίες του κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους στο πρωτοποριακό μπεστ σέλερ "California and the West".
Edward Weston - Charis, Santa Monica, 1936
- ποια ήταν η αντίδρασή σας στις γυμνές φωτογραφίες;
Νομίζω ότι ήταν καταπληκτικές. Δεν είχα δει ποτέ κάτι παρόμοιο.
- Σας έκανε να θέλετε να γίνετε μέρος αυτής της τέχνης ή σας έκανε να ενδιαφερθείτε περισσότερο γι' αυτόν ως άνθρωπο ως πρόσωπο;
- Ναι, με ενδιέφερε περισσότερο αυτός νομίζω... είναι δύσκολο να πω. Είναι πολύ παλιά ιστορία για να το προσδιορίσω πραγματικά, αλλά ό,τι κι αν ήταν, ήθελα περισσότερο τις φωτογραφίες, περισσότερο από το πρόσωπο που έφτιαχνε αυτές τις φωτογραφίες!
- Ποια ήταν η μέθοδος της πόζας ή της σκηνοθεσίας που χρησιμοποιούσε την πρώτη περίοδο;
Δεν έδινε οδηγίες. Απλώς έλεγε: «Πήγαινε εκεί πέρα και κάτσε ή ξάπλωσε ή κάνε ό,τι θέλεις για όσο θέλεις. Διάλλεξε όποια πόζα θέλεις». Αυτό μου είχε πει και η Sonya: «... δεν υπάρχει καμία πόζα για τον Edward. Στην πραγματικότητα, δεν ποζάρεις καν. Απλώς κινείσαι και κάνεις ό,τι σου αρέσει».
'Οταν προσπαθείς να κάνεις αυτό που θέλεις ξαφνικά σου φωνάζει: «Σταμάτα! Κρατήστε το! Σταμάτα εκεί που είσαι». Έτσι, δεν μπορούσες ποτέ να κινηθείς χωρίς πρώτα να σου πει να «σταματήσεις». Είχα μια νοερή εικόνα για εμένα στην κάμερά του. Αυτά τα μάλλον εξιδανικευμένα γυμνά ήταν βασισμένα σε αυτά που είχα δει στο σκοτεινό του θάλαμό, αλλά ακόμα και μετά από 5 ή 6 κινήσεις δεν έφτασα ποτέ στο σημείο που είχα φανταστεί, επειδή με σταματούσε συνέχεια.
- Εκείνη την περίοδο, το 1936, ο Edward έκανε τη διάσημη γυμνή μελέτη σας στην πόρτα του σπιτιού σας στο φαράγγι της Σάντα Μόνικα και ούτε εσείς ούτε εκείνος ήσασταν απόλυτα ευχαριστημένοι με αυτή την εικόνα, σωστά;
Λοιπόν, ξέραμε ότι ήταν μια καλή εικόνα. Αλλά είχαμε τις αντιρρήσεις μας για πράγματα που θα έπρεπε να είχαν διορθωθεί.
- Δεν ήσασταν ικανοποιημένη με την ανομοιόμορφη χωρίστρα στα μαλλιά σας και τα bobby pins και εκείνος δεν ήταν ικανοποιημένος με τη σκιά στο χέρι σας.
Ακριβώς. Λοιπόν, για τη σκιά στο χέρι μου άξιζε πραγματικά να διαμαρτυρηθώ, γιατί αν δεν την τυπώνε πολύ προσεκτικά, φαινόταν σαν να είχα ένα ασθενικό χέρι. Ενώ η φόρμα στα μαλλιά ήταν απλά μια απροσεξία εκ μέρους μου.
- και έκανε μόνο μία φωτογραφία;
Ναι έγινε μόνο ένα 8×10 αρνητικό, δεν είχε την πολυτέλεια να κάνει πολλές εκθέσεις. Ποτέ δε το έκανε.
- Οι άνθρωποι διαβάζουν κάθε είδους συμβολισμό στις νεκρές φύσεις του Weston - που ο ίδιος δεν ένιωθε ποτέ ότι υπήρχαν. Πιστεύετε ότι ο Edward ήταν ειλικρινής μαζί σας και με τον εαυτό του (και με τον κόσμο της τέχνης) όταν έλεγε ότι δεν υπήρχαν κρυφά νοήματα;
Ο Edward είχε έναν τρόπο να λέει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις ο συμβολισμός ήταν αναπόφευκτος. Είναι απλά εκεί και δεν μπορείς να τον διαγράψεις όταν φτιάχνεις μια εικόνα, ακόμη και αν αυτό που σε παρακινεί να φτιάξεις την εικόνα είναι κάτι άλλο. Έτσι, δεν τον ενδιέφερε η προφανής ανάγνωση μιας φωτογραφίας. Δυσφορούσε με τους ανθρώπους που έβλεπαν σεξουαλικά υπονοούμενα σε μια εικόνα πιπεριάς. Για τον Edward αυτό ήταν ένας πολύ απλός και απλοϊκός τρόπος να κοιτάξεις μια φωτογραφία.
- Και ομοίως, με την περίφημη φωτογραφία της λίμνης Ediza έχετε γράψει για το πόσο κουρασμένη ήσασταν και πόσο εξαντλημένη, αλλά παρόλα αυτά σας άρεσε που οι άνθρωποι θα έβλεπαν σε αυτή τη φωτογραφία κάτι αισθησιακό...
Χμ... χμμ. Ναι, ήμουν πραγματικά πολύ εξαντλημένη.
Charis, Lake Ediza - Weston
- Αλλά αισθανόσασταν ότι εξακολουθούσατε να μην μπορείτε ποτέ να δείτε τη «στιγμή του Weston».
Τα πρώτα χρόνια είχα εμμονή με αυτό. Έφτιαχνα την εικόνα στο μυαλό μου. Τελικά κατάλαβα ότι ο Edward ήταν ο δημιουργός της εικόνας και εγώ ο λογοτέχνης. Απλά δεν το κάνει με λόγια ο Edward και εγώ δεν το κάνω με εικόνες.
- Γιατί νομίζετε ότι είχατε εμμονή τα πρώτα χρόνια να το κάνετε αυτό;
Νομίζω επειδή είχα την βαθιά αίσθηση ότι οτιδήποτε μπορούσε να κάνει ο άλλος, μπορούσα να το κάνω κι εγώ. Νομίζω ήταν πραγματικά ξεροκέφαλο εκ μέρους μου. Ότι όλα στον κόσμο θα μπορούσαν να είναι τόσο απλά. Ότι ήταν δυνατό να αποκτήσω τα πάντα για να διευκολύνω τον εαυτό μου...
- Είχατε ποτέ την επιθυμία να φωτογραφίσετε ή να κάνετε τα δικά σας γυμνά;
Όχι. Όχι. Ποτέ δεν ήθελα να βγάλω φωτογραφίες. Και αυτό εξέπληξε απόλυτα τον Edward, επειδή είχε έναν μεγάλο αριθμό μαθητριών εκείνη την εποχή που όλες ήταν βοηθοί του ενός ή του άλλου είδους και αυτός προσφερόταν συνεχώς να τις διδάξει.
Πάντα ήθελα να κοιτάζω μέσα από το γυαλί της μηχανής, στην πραγματικότητα, ήταν τόσο αυτόματο που τελικά σταμάτησε να μου το ζητάει και απλά απομακρυνόταν από τη μηχανή για να μπω εγώ κάτω από το μαύρο πανί και να κοιτάξω τη φωτογραφία του.
Ήξερε ότι πάντα ήθελα να βλέπω. Αλλά για να γίνει κάτι φωτογραφικό; Απολύτως όχι. 'Εμαθα τόσα πολλά για τη φωτογραφία ακούγοντας μόνο από αυτά που μου έλεγε.
Όσον αφορά εμένα, το να γράφεις - υπέθετα ότι ήμουν αρκετά καλή σε αυτό - σήμαινε ότι έγραφες έσβηνες και μετά ξανά έγραφες προσεκτικά ένα κείμενο. Το είχα μάθει αυτό από τη γιαγιά μου, τη προθεία μου και τον πατέρα μου, οι οποίοι ήταν όλοι τους συγγραφείς. Αυτό ήταν ανάθεμα όμως για τον Edward, η φωτογραφία δεν ήταν κάτι πάνω στο οποίο έγραφες και έσβηνες.
'Ηταν κάτι που διάφοροι φωτογράφοι χρησιμοποιούσαν για να διορθώσουν αργότερα τη φωτογραφία τους στο σκοτεινό θάλαμο. Ο Edward έπρεπε να ήταν τόσο κοφτερός και τόσο άμεσος ώστε να μπορεί να βρει το πράγμα αμέσως, να στήσει τη φωτογραφική του μηχανή και να δει ακριβώς αυτό που περίμενε να βρει εκεί. Να νετάρει το αντικείμενο σε χρόνο μηδέν, να τραβήξει το slide και να κάνει την έκθεση.
Γιατί να θέλω να γίνω φωτογράφος; Μου άρεσε αυτό που έκανε και αυτό για μένα ήταν αρκετό .
Απόσπασμα συνέντευξης της Charis Wilson στη φωτογράφο Rene Jacobs για το περιοδικό "Photo Icon"
πηγή: PhotoEditor.com
επιμέλεια: J.Eco
Charis Wilson and Edward Weston
Η ζωή με τον Weston
Ο Weston κάποτε έγραψε για τη Charis : "σε ένα κοντσερτο τον Δεκέμβριο του 1933 ή τον Ιανουάριο του 1934 είδα αυτό το ψηλό, όμορφο κορίτσι, με το ωραίο ανάλογο σώμα, το έξυπνο πρόσωπο, τα μπλε μάτια, τα χρυσαφένια καστανά μαλλιά μέχρι τους ώμους και κατάλαβα ότι έπρεπε να τη γνωρίσω".
Ο αδελφός της, Leon, ο οποίος είχε γνωρίσει τον Weston όταν η Wilson βρισκόταν στο Πόρτλαντ, τους σύστησε. Η Wilson είπε: «Για όποιον ενδιαφέρεται για ηλικίες αυτός ήταν 48 ετών και εγώ μόλις είχα κλείσει τα 20, εμένα δε με ενδιέφερε αυτό το θέμα. Αυτό που ήταν σημαντικό για μένα ήταν ότι έβλεπα κάποιον που προφανώς ήταν δύο φορές πιο ζωντανός από οποιονδήποτε άλλον σε εκείνο το δωμάτιο και του οποίου τα μάτια πιθανότατα έβλεπαν δύο φορές περισσότερα πράγματα από ό,τι έβλεπαν οι υπόλοιποι".
Εκείνη την εποχή ο Weston ήταν παντρεμένος, αλλά η σύζυγός του, Flora Chandler Weston, ζούσε στο Λος Άντζελες. Στο Carmel, ο Weston μοιραζόταν το σπίτι του με τη Sonya Noskowiak, που ήταν μαθήτρια, φωτογράφος, μοντέλο και ερωμένη του.
Η Noskowiak καλωσόρισε τη Charis στο στούντιο του Weston, έφερε πολλές από τις εκτυπώσεις του για να τις δει και τη ρώτησε αν θα την ενδιέφερε να γίνει μοντέλο για τον Weston. Η Charis γοητεύτηκε από τις αυστηρές ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Weston με τα τοπία της Καλιφόρνιας και ιδιαίτερα από τις φωτογραφίες με διάφορα γυμνά μοντέλα, τις οποίες και βρήκε πολύ ελκυστικές.
22 Απριλίου του 1934, η Wilson ποζάρει για την πρώτη φωτογραφία, από τις εκατοντάδες που θα ακολουθήσουν , τόσο γυμνή όσο και ντυμένη.
Μετά τη δεύτερη φωτογράφιση, ο Weston έγραψε στα ημερολόγιά του: «μια νέα αγάπη ήρθε στη ζωή μου... μια αγάπη που, πιστεύω ότι θα αντέξει στο χρόνο».
Εκείνο το καιρό έγραφε η Wilson : «Κατά τη διάρκεια των φωτογραφικών συνεδριών, ο Edward έκανε το μοντέλο να αισθάνεται ότι έχει πλήρη επίγνωση του εαυτού του. Ήταν κάτι πέρα από επιδειξιομανία ή ναρκισσισμό, ήταν περισσότερο μια κατάσταση ύπνωσης και διαλογισμού."
Ερωτεύτηκε τον Weston και εκείνος εκείνη. Μέσα σε λίγους μήνες έγιναν εραστές. Ο Weston αποκαλούσε τη Wilson «η μεγάλη αγάπη της ζωής μου», η οποία τον ενέπνευσε για να φτάσει «σε μεγέθη που δεν επιτεύχθηκαν ποτέ με κανέναν άλλο έρωτά του».
Η Noskowiak, η οποία ζούσε ακόμα με τον Weston εκείνη την εποχή, φαίνεται να γνώριζε τη σχέση τους, αλλά την ανέχτηκε με την ελπίδα ότι δεν θα διαρκούσε και πολύ.
Το 1934 ο Weston έβγαλε 31 γυμνές φωτογραφίες της Wilson, με τη φωτογραφική του μηχανή Graflex 4 X 5, στη συνέχεια εμφανίστηκαν και εκτυπώθηκαν από αυτόν στο μικρό του σκοτεινό θάλαμο.
Για τα επόμενα δύο χρόνια η Charis ήταν το αποκλειστικό του μοντέλο. Στα μέσα του 1935 ο Weston μετακόμισε στο Λος Άντζελες για ένα έργο που χρηματοδοτήθηκε από την Works Progress Administration και ζήτησε από τη Wilson να το κάνουν μαζί. Οι μικρότεροι γιοι του, Neil και Cole, ζούσαν εναλλάξ πότε μαζί τους και πότε με τη μητέρα τους. Οι μεγαλύτεροι γιοι του, ο Μπρετ και ο Τσάντλερ (που ήταν λίγα χρόνια μεγαλύτεροι από τη Wilson), είχαν ανοίξει ένα φωτογραφικό στούντιο στην περιοχή και ο Weston το χρησιμοποιούσε ως βάση για το έργο του.
Weston and Charis, "Dunes Oceano"
Την ίδια περίοδο ο Weston άλλαξε τη φωτογραφική του μηχανή από 4Χ5 σε μια 8Χ10. Χρησιμοποιώντας τo μεγαλύτερο φορμά έκανε μια σειρά από γυμνά της Wilson, ξεκινώντας με μια εμβληματική μελέτη στην πόρτα του σπιτιού τους το Nude - Charis, Santa Monica.
Αργότερα, τράβηξε τις εξαιρετικές φωτογραφίες της στο Oceano Dunes, που ήταν τότε μια απομονωμένη περιοχή με τεράστιους αμμόλοφους. Η Wilson είπε ότι βρήκε το μέρος «μαγικό» και δεν είχε κανένα πρόβλημα να αποβάλει και τις τελευταίες αναστολές που μπορεί να της είχαν απομείνει. 'Οταν ο Weston ήταν συγκεντρωμένος στη φωτογράφηση του τοπίου αυτή έβγαλε τα ρούχα της και κύλησε ελεύθερα στους αμμόλοφους. Αμέσως ο Weston εστίασε τη φωτογραφική του μηχανή επάνω της, αποτυπώνοντας τόσο τον αυθορμητισμό της όσο και την απροκάλυπτα αισθησιακή της ομορφιά.
Οι φωτογραφίες αυτές, οι οποίες είναι μερικές από τις πιο διάσημες εικόνες του Weston, «σηματοδοτούν την κορύφωση της αναζήτησης του Weston σε ένα σύγχρονο παραστατικό στυλ.»
Ο κριτικός Andy Grundberg έγραψε το 1990 ότι οι φωτογραφίες «του νεανικού προσώπου της και της "γυναικείας φόρμας" της» αντανακλούσαν την εξέλιξη του Weston σε έναν φωτογράφο «ικανό να αφεθεί στο αληθινό συναίσθημα».
Ο Γουέστον στις φωτογραφίες των γυμνών μοντέλων του πριν συναντήσει τη Wilson ήταν υπό την επίδραση του Μοντερνισμού στη φωτογράφηση διαφόρων τμημάτων του γυναικείου σώματος ως υπερφορμαλιστικές δομές του Μοντερνισμού, μόνο μετά τη συνάντηση με τη Wilson άρχισε να εστιάζει στη φωτογράφηση του προσώπου που πόζαρε με φόντο διάφορα μέρη της Καλιφόρνιας.
Οι φωτογραφίες του Weston πριν από τη Wilson ήταν παρουσιάσεις μορφών που συνήθως διαμορφώνονταν μετά από γεωμετρικά σχήματα, ενώ οι φωτογραφίες της Wilson απεικόνιζαν μια γυναίκα με τη προσωπικότητά της και τη δική της ταυτότητα.
"Είχε βρει το ταίρι του στο πρόσωπό της. Και οι δύο ήθελαν το σεξ και τη φωτογραφία και το έλεγαν ειλικρινά. Ό,τι έκαναν στα 11 καυτά χρόνια που ήταν μαζί ήταν μια καλή συνεργασία, τουλάχιστον όσον αφορά εκείνη. Η έννοια της Μούσας ήταν ανοησία για αυτήν, ένα παθητικό πράγμα. Ήξερε ακριβώς τι έκανε, πως την πλαισίωναν τα έπιπλα ή πως έπεφταν οι σκιές, πως θα φαινόταν το γόνατο ή ο ώμος της ή τι καλή ιδέα θα ήταν να τρέξει και να κυλιστεί γυμνή στους γιγάντιους αμμόλοφους στο Oceano, ένα μικρό μέρος αυτής της άπειρης, ρέουσας ενότητας όλων των μορφών που πάντα έψαχνε".
Το 1937 ο Weston υπέβαλε αίτηση και έλαβε μια υποτροφία Guggenheim, το πρώτο βραβείο που απονεμήθηκε ποτέ σε φωτογράφο. H Wilson συνέταξε την αίτηση, μια τετρασέλιδη αφήγηση, υπογεγραμμένη από τον Weston. Η υποτροφία παρείχε και το ποσό των 2.000 δολαρίων και με αυτήν άρχισαν να ταξιδεύουν στη Δύση. Μαζί διένυσαν 16.697 μίλια σε 187 ημέρες. Στο τέλος του έτους ο Weston χώρισε τελικά τη σύζυγό του, Φλόρα μετά από 16 χρόνια. Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο Εθνικό Πάρκο Γιοσέμιτι το 1937, ο Weston τράβηξε μια από τις πιο διάσημες φωτογραφίες του με τη Wilson να ποζάρει σε έναν γρανιτένιο βράχο με τα πόδια της προκλητικά ανοιχτά, ενώ χαμογελούσε αινιγματικά.
Παρά τον τρόπο με τον οποίο ήταν ντυμένη στη φωτογραφία του Γιοσέμιτι, ο Αμερικανός ιστορικός Keven Starr χαρακτήρισε αυτή τη φωτογραφία ως μία από τις πιο ερωτικές του Weston, καθώς η Wilson εμφανιζόταν ως «γυναίκα θριαμβεύτρια» η πόζα της οποίας πρόβαλλε έναν στυλιζαρισμένο ερωτισμό που κυριαρχούσε στη φωτογραφία.
Την επόμενη χρονιά η υποτροφία Guggenheim ανανεώθηκε και ο Weston μαζί με τη Wilson ασχολήθηκαν με την εκτύπωση και την καταλογογράφηση μεγάλου μέρους του έργου του. Μετακόμισαν σε νέο σπίτι στο Wildcat Hill κοντά στο Carmel, όπου σε ένα ξεχωριστό κτίριο η Wilson είχε επιτέλους ένα δικό της χώρο για να γράφει. Ξεκίνησε την αφήγηση των ταξιδιών της με τον Weston η οποία δημοσιεύτηκε την επόμενη χρονιά με τίτλο "Seeing California with Edward Weston".
Στις 24 Απριλίου 1939, παντρεύτηκαν στο Ελκ της Καλιφόρνια. Αμέσως μετά άρχισε να γράφει το κείμενο για το επόμενο και ίσως πιο διάσημο βιβλίο τους το "California and the West", το οποίο εκδόθηκε το 1940. Το 1941 ζητήθηκε από τον Weston να τραβήξει φωτογραφίες για μια νέα έκδοση του βιβλίου του Walt Whitman "Leaves of Grass". Για άλλη μια φορά ταξίδεψαν μαζί σε όλη τη χώρα, ενώ εκείνος έβγαζε τις φωτογραφίες για το βιβλίο του Whitman.
Κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού Wilson και ο Weston άρχισαν να απομακρύνονται. Η Wilson ένιωθε ότι δεν της αποδόθηκε η αναγνώριση που της άξιζε ως συνεργάτιδας του Weston, ιδίως επειδή ήταν πολύ καλύτερη στη συγγραφή από εκείνον και ότι τα βιβλία που πιστώνονταν σε εκείνον ήταν στην πραγματικότητα συμπαραγωγές μαζί της.
Ο Weston συνέχισε να γοητεύεται από νεότερες γυναίκες και αφιέρωνε όλο και περισσότερο χρόνο στη φωτογραφία μαζί τους παραμελώντας τη σχέση του με τη Wilson, η οποία με τη σειρά της ήθελε να ασχοληθεί με τη συγγραφή περισσότερο παρά με τη φωτογραφία και να γνωρίσει και άλλους ανθρώπους.
'Οταν η Charis απομακρύνθηκε από τον Weston ασχολήθηκε με την καταγραφή των εργατικών κινημάτων στη Βόρεια Καλιφόρνια. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς της γνώρισε τον αγωνιστή Noel Harris. Οι δυο τους συνδέθηκαν ερωτικά και η Wilson αποφάσισε ότι ήταν επιτέλους καιρός να χωρίσει από τoν Weston και να φτιάξει τη δική της οικογένεια.
Στις 13 Δεκεμβρίου 1946 κατέθεσε τα χαρτιά του διαζυγίου. Ο Weston παραιτήθηκε από το δικαίωμά του να προβάλει αντιρρήσεις και υπέγραψε το διαζύγιο.
Μετά τον Weston
Μόλις μία ημέρα μετά την οριστικοποίηση του διαζυγίου της με τον Weston, η Charis παντρεύτηκε τον Harris. Απέκτησαν δύο κόρες, εκ των οποίων η μία, η Ανίτα, δολοφονήθηκε στη Σκωτία το 1967. Μετακόμισε στη Σάντα Κρουζ και έζησε κοντά στην άλλη της κόρη τη Ρέιτσελ Φερν Χάρις για το υπόλοιπο της ζωής της.
Μετά τον χωρισμό από τον Weston, η Wilson έγινε γραμματέας συνδικαλιστικών οργανώσεων και καθηγήτρια δημιουργικής γραφής. 1977 η Wilson έγραψε την εισαγωγή για το βιβλίο "Edward Weston Nudes", το οποίο μέχρι σήμερα είναι περιζήτητο. Το 2007 αποτέλεσε το θέμα ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο "Eloquent Nude". Τα απομνημονεύματά της "Through Another Lens" που έγραψε μαζί με την Wendy Madar, εκδόθηκαν το 1999.
Μέχρι τον θανάτο της έμενε με την κόρη της, Ρέιτσελ, στο σπίτι του ποιητή Τζόζεφ Στράουντ στη Σάντα Κρουζ της Καλιφόρνια.
Το αρχείο της Wilson βρίσκεται στο Κέντρο Φωτογραφίας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα στην Τουσόν.
πηγή: Wikipedia
επιμέλεια: J.Eco
